Ήσυχο παιδί, εσωστρεφές και ευαίσθητο, που ποτέ δεν έλειψε από το σχολείο, ακόμα κι όταν ψηνόταν από τον πυρετό, ο Ανδρέας Γεωργίου είχε από τότε ένα στόχο στο μυαλό του: να γίνει ηθοποιός!
Και μέσα του ήταν σίγουρος πως κάποια στιγμή θα τα κατάφερνε, όσο κι αν αισθανόταν ότι το χωριό στο οποίο μεγάλωνε «έθαβε» τα όνειρά του.
Όταν έβγαινε έξω, δεν συνήθιζε να λέει πού θα πήγαινε, με αποτέλεσμα να μην είναι λίγες οι φορές που οι δικοί του τον έψαχναν με απόγνωση στα γύρω σπίτια.
Του άρεσε να περνάει απαρατήρητος, αν και βαθιά μέσα του ήξερε ότι θα γινόταν γνωστός. Ωστόσο, στο μυαλό του κατέγραφε ό,τι συνέβαινε: γεγονότα, αντιδράσεις, διαλόγους,... σαν να ήξερε ότι θα ερχόταν η στιγμή που όλα αυτά θα τα χρησιμοποιούσε! Πηγή
Όταν έβγαινε έξω, δεν συνήθιζε να λέει πού θα πήγαινε, με αποτέλεσμα να μην είναι λίγες οι φορές που οι δικοί του τον έψαχναν με απόγνωση στα γύρω σπίτια.
Του άρεσε να περνάει απαρατήρητος, αν και βαθιά μέσα του ήξερε ότι θα γινόταν γνωστός. Ωστόσο, στο μυαλό του κατέγραφε ό,τι συνέβαινε: γεγονότα, αντιδράσεις, διαλόγους,... σαν να ήξερε ότι θα ερχόταν η στιγμή που όλα αυτά θα τα χρησιμοποιούσε! Πηγή
